Neden Maskeli Ebeveyn?

Merhaba! “Maskeli Ebeveyn Kulübü”ne hoşgeldin! Ben Binnaz.

Dört kişilik bir ailede; birinin eşi, diğer ikisinin de annesiyim. Ama önce, kadınım, Binnaz’ım. 

Bu yazımda neden bir Substack profili oluşturduğumdan, ayrıca ben Maskeli Ebeveyn Podcast’ini neden yapıyorum ve sen bunu neden dinleyesin, bunlardan bahsedeceğim.

Maskeyi önce kendinize takın mevzusu, bu önemli… Çünkü o takmadığımız ya da herhangi bir sebeple takamadığımız maskeler olmaksızın nefes alınmıyor. Mecburen ve ivedilikle maskeli ebeveynler olmak zorundayız.

Bu, ebeveynlik hakkında bir #podcast. “Bu konu hakkında daha konuşulacak ne kaldı Binnaz? Zaten herkes yazdı, çizdi, son dönemde de ebeveynlikle ilgili ahkam kesen bir sürü sosyal medya pedagogu da var” diyebilirsin. Haklısın ve sana katılıyorum da. Ama biz madalyonun öbür yüzünden bahsedeceğiz. Kimselere söyleyemediğimiz, kimselerin de bize söylemediği şeylerden bahsedelim istiyorum; tabulardan, normlardan, kalıplardan, üzerimize yapışan etiketlerden, ifade etmeye korktuğumuz duygulardan…

Yalnızlık ve yalnız hissetme, çağımızın en yoğun ve hemen hemen herkesçe yaşanan duygularından ikisi. Bu gezegende milyarlarcayız, ama yine de yalnız hissediyoruz. Ne tuhaf değil mi? Yalnızlık kötü bir şey değil elbet. Ancak bilinçli olarak yalnız kalmak istemek ve bundan keyif almakla, yalnızlık hissi aynı şey değil. Bu podcast “kendimi yalnız hissediyorum” diyenlerin yanında duran bir podcast.

Dertleşmek, derdiyle dertlenmek, derdine derman olmak… Birbirimizle ve birlikte var olmak, farklı bakış açılarını, yaklaşımları duymak, ilham olmak, paylaşmak, paylaştıkça çoğalmak, çoğaldıkça bir şeyleri değiştirmek gibi dertleri var podcast’in… 

Substack’te, sana podcast’in bölümlerinde konuştuğum konulardan, Gather-in platformunda yaptığımız buluşmaların detaylarından bahsedeceğim. Dilersen oraya da abone olabilirsin.

Gönderilerim ne sıklıkta olur, tam kestiremiyorum. Sonuçta evli, mutlu, iki çocuklu ‘çalışan’ bir kadınım. Bir sürü şey yapmak istesem de her şeye dilediğim ölçüde yetişemiyorum. 

Zaman ayırıp buraya kadar okuduysan çok teşekkür ederim. Ayrıca seni takdir de ederim (ee malum, artık çoğunluk okumaya pek zaman ayıramıyor).

Eğer burada yazılanlar ilgini çekiyorsa ve “şu arkadaşım da bunu duymalı” dersen bülteni elden ele paylaşman çok hoşuma gider. 

Tekrar görüşünceye dek sağlıkla ve sevgiyle kal.